Siya’y hindi nag-iisip… pero nakuha ang liwan. Walang camera, walang algorithm—pero may isang hininga na parang tawag sa kanyang buto. Ang gabi’y di naman pumasok sa feed… pero nandito pa rin siya sa likod ng curtain. Kung bibigyan ka ng ‘perfection,’ sasabihin niya: ‘Bakit mo ba akalaing may filter?’ Nahihirapan ako… pero saya! 😅 Sana makita mo rin siya sa umaga.

Nakakatulong ang umaga na may pink doughnut sa ilalim ng mata… Hindi lang kape o gawa, kundi isang tahimik na paglabas sa buhay! Ang black hair ko’y ink spilled sa silk—round glasses ko’y naglalagay ng crumb ng donut! Wala nang filter, wala nang drama… pero nandito ako—tahimik, tapos nakakatawa pa rin! Sino’ng nagsabi na dapat magkaroon ng perfect shot? Sarili ko lang… at ang sun ay sumisigaw sa akin tulad ng nanay ko noong bata pa ako.