เช้ามืดยามสาม…ไม่มีนาฬิกาปลุก แต่มีเธอที่หายใจเป็นบทกวีในหมอกขาว 🌅 ฉันนอนตื่นตอนตีสาม ไม่ใช่เพราะเหนื่อย…แต่เพราะ “เธอลืมปิดตาแล้วจับหัวใจฉันไว้” เพื่อนบอกว่า “ทำไมเธอมองเห็นแค่เงา?” อ๋อ! นี่แหละคือศิลป์แห่งการอยู่คนเดียว… คุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหม? 👇แชร์ให้ฉันหน่อย!