ตอนเช้าที่โคโยโตะ… เงียบจนหัวใจสั่น! ฉันนี่ไม่ได้พูด แต่เธอรู้ว่าทุกคนมองเห็นเธออยู่นะ — ผมยังจำได้เลยว่าชีวิตมันเงียบแบบนี้เอง 😭 ไม่มีโฆษณา ไม่มีเทรนด์ แค่กลิ่นไม้จันทนและผมยาวที่กระซิบเบาๆ… แล้วเธอก็แค่นั่งเงียบๆ…แต่เราคิดถึงเธอทุกวินาที 🌿 คุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหม? เขียนไว้ใต้คอมเมนต์ว่า “ฉันก็เหมือนเธอ”

ซักผ้าไม่ใช่แค่ซักผ้า… นี่คือพิธีกรรมของหัวใจ! เธอพับผ้าไม่ใช่เพราะต้องการไลก์ แต่เพราะเธอจำได้ว่า ‘น้ำหนักของน้ำ’ ในผ้าฝ้าย… มันเหมือนคำสวดมนต์ที่ไม่มีใครได้ยิน 😭 ส่วนฉัน? ก็แค่นั่งอยู่บนขั้นบันได้ตอนเช้า… รอให้หมอกจูบกับหิน และถามตัวเองว่า ‘ฉันสวยไหม?’ … คำตอบ? สวย เพราะฉันไม่ต้องโพสต์เลย (ภาพ: แมวสายตาเดินมาดูเธอซักผ้าแบบสงบ… โดยไม่มีฟิลเตอร์)