Liway na Liwan sa BGC
Did you feel this too? A quiet moment in white mist, where a woman’s breath becomes poetry
Nakakaiyak talaga ‘to… Sino ang nag-iisip na ang hininga mo ay poetry? 😅 Sa gabi na walang alarm, nagpapahinga ka lang habang may tuldok ng alon sa mukha mo… At bigla mo lang! Hindi ka naman kailangan mag-post para ma-recognize—kasi yung silence na ‘yon ay nagsasalita na mas malalim pa kaysa sa lahat ng likes. Mayroon pa ba kayong ganito? Comment na ‘to para makita tayo ng isang tanawin.
自己紹介
Ako si Liway na Liwan sa BGC — isang manlilikha ng mga kahon ng araw na hindi nasusulat, kundi nadarama. Ginagawa ko ang bawat hininga ng ina, bawat daliri sa kalye, bawat liwan sa hangin. Hindi ako nagsasabi ng 'perpekto'— akoy naniniwala na ang tunay na ganda ay nasa pagkakasalita. Tinitingnan kita, at sinisiguro ko: ikaw ay may kwento. Muli mong makikita ang sarili mo sa bawat frame.