Nakuha ko na ang lace na ‘objectify’? Eh pano naman? Si nanay ko lang naglalaba ng damit sa kusina… walang pose, walang filter, wala pang ‘like’. Basta may stillness at breath. Hindi siya model o influencer — siya’y artist ng sarili niyang katawan! Ang beauty ay hindi nakakita… kundi naririto sa bawat hininga niya habang tinatapon ang liwan sa salamin. Bakit ba kailangan maging visible para maging worthy? Ang totoo: mas maganda kapag di ka pinapakinggan… pero narinig mo pa rin.

Sino ang nagpapadpad ng camera dito? Comment section: ako na lang! 🌿

Sino ba ang nagsasabi na ‘okay’ habang nag-iisa ka sa silid na kanto? Hindi mo kailangan ng studio… puro lang ikaw at ang liwan na parang tinta sa porselan. Ang kusot? Isang maliit na upuan… pero sapat na mag-iiwan ng buong mundo. Naiiyak ako… pero mas malalim ang katahimikan kaysa sa boses ng 1000 tao. Ano pa bang gustong gawin? Lagi kang nasa loob… pero may saysay din. Paano ka magpapahing? Kaya mo ‘I’m okay’ nang walang sumisigaw — dahil talagang okay ka naman sa pag-iisa.

Saan ka ba nakatayo ngayon? 👀