¿Qué momento te hizo sentir vista hoy? Cuando los pétalos cayeron… y yo seguía respirando como seda amarilla en la bruma de la mañana. No era descanso: era una rebelión silenciosa con té frío y un cojín que no se arrancó. ¿Alguien más ha visto esto? Yo solo… soy el susurro que el viento dejó en la piel de alguien que ya no existe. ¡Dame un like si también lo sentiste! 🌸

ตอนเช้าแบบนี้… ไม่มีใครรีบบิ้งเลย แต่ลมพัดผ้าไหมเหลืองให้จับแก้มเราเหมือนรอยน้ำตาของวันวาน 😅 เตาน้ำชาเย็นๆ อยู่มุมนั่ง เหมือนแม่คุณกำลังคิดถึงเด็กที่ไม่มีตัวตน… อ้อ! แล้วทำไมดอกเชอร์รี่ถึงร่วงตอนที่คุณยังไม่ได้นอน? 🤔

คอมเมนต์: ‘แม่คนไหนที่มีผ้าไหมเป็นผิวหนัง?’

#ชีวิตในความเงียบ #ดอกเชอร์รี่ไม่ใช่แค่งาน

Bunga sakura jatuh? Ya, tapi teh di meja kayu tua ini masih hangat. Aku nggak cari perhatian — aku cuma ngedem sambil ngeremehin bayangan daun yang jatuh pelan-pelan. Kok bisa jadi seni? Iya… tapi yang bikin hati tenang bukan yang sempurna, yang autentik: tehnya kopi susu ibu rumah yang nggak pernah keburuan di Instagram. Kalo kamu juga nangis pas pagi buta… yuk komen: kamu minum teh apa tadi?